به گزارش لنگه نیوز، در میانه‌ی نبرد تحمیلی رژیم متجاوزگر صهیونیستی به کشور عزیزمان ایران، تمامی رسانه های کشور خارج از هرگونه نگاه و علایق سیاسی به عنوان جبهه‌ای مستقل اما تعیین‌کننده وارد میدان شده اند. آنچه در روز پنجم حملات اخیر اسرائیل به خاک ایران رخ داد، فراتر از انفجار در یک ساختمان شیشه‌ای در تهران بود؛ این رویداد، نشانه‌ای روشن از انتقال درگیری‌ها و بمباران به حوزه‌ای است که میدان روایت حقیقت و گفتمان یک ملت است.
اسرائیل که سال‌هاست بر طبل جنگ ترکیبی می‌کوبد، حالا مرحله ای کثیف از راهبرد خود را به نمایش گذاشته است، جنگی که مرز میان نظامی و غیرنظامی را عامدانه پاک می‌کند و تلاش می‌کند و قصد دارد با زدن به رسانه‌ها و فشار به خبرنگاران ، قدرتِ معنایی کشور را تحلیل ببرد ، سردم داران رژیم سفاک اسرائیلی در این راه، نه به قانون پایبند هستند، نه به عرف و انسانیت اعتقادی دارند ، حمله ددمنشانه آنها به زیرساخت رسانه‌ای یک کشور، تلاشی مذبوهانه ای برای شکستن توان روایت‌سازی ایران است ولی کاملا در خیالات پوچ به سر می برد.
و اما چرا رسانه به هدف تبدیل شده است؟ پاسخ را باید در تحولات چند سال اخیر جهان جست‌وجو کرد ، در دورانی که روایت، نه یک لایه جانبی جنگ، بلکه بخش اصلی آن تبدیل شده است. در دورانی که قدرت یک دولت، تنها با موشک و تانک سنجیده نمی‌شود، بلکه با قدرت تصویر، قصه و تبیین و میزان نفوذ رسانه های آنها در افکار عمومی اندازه‌گیری می‌شود. در چنین شرایطی، خبرنگار دیگر فقط ناظر نیست ، بلکه آگاهانه ، در صف مقدم نبرد معنا ایستاده است.
در برابر چنین حملاتی، حفظ زیرساخت فیزیکی رسانه اگرچه مهم است، اما کافی نیست. آنچه باید تقویت شود، زیرساخت نرم رسانه و اعتماد به رسانه های کشور و همچنین تمرکز زدایی از صداوسیما است ، در روزهایی که تمامی رسانه های کشوریکصدا در برابر انتشار معنا ایستاده اند لازم است با حمایت از همه رسانه های حرفه ای کشور و اعتماد به آنها نسبت به گسترش زیرساخت های نرمی همچون مهارت تحلیل، جرئت روایت مستقل و توان ارتباط با مخاطب اقدام کرد.
انتهای پیام/
