شهر بندرلنگه با آن‌همه زیبایی طبیعی، ساحل‌های آرام و معماری سنتی‌اش، نیازمند مراقبت روزمره‌ای است که فقط با همکاری و مشارکت همه مردم ممکن می‌شود. یکی از مهم‌ترین عواملی که چهره یک شهر را شکل می‌دهد، نه فقط سازه‌ها و خیابان‌ها بلکه میزان توجه ساکنان آن به پاکیزگی و محیط زیست شهری است. در سال‌های اخیر، متأسفانه در برخی نقاط شهر شاهد افزایش زباله‌های پراکنده، انباشت پسماند در حاشیه معابر، و آسیب به فضای سبز محله‌ای هستیم که این مسائل نه‌تنها منظر عمومی شهر را خدشه‌دار می‌کند، بلکه مستقیماً بر سلامت جسمی و روانی ساکنان اثر می‌گذارد.
با وجود تلاش‌های پرسنل خدمات شهری شهرداری، به‌تنهایی نمی‌توان انتظار داشت که پاکیزگی شهر در حد مطلوب حفظ شود. مسئولیت نگهداری از فضای عمومی، خیابان‌ها، ساحل، نخلستان‌ها و حتی زمین‌های بایر درون‌شهری، وظیفه‌ای است که باید توسط شهروندان نیز جدی گرفته شود. وقتی کیسه زباله‌ای بدون دقت در کنار کوچه رها می‌شود، یا پسماند پلاستیکی از ماشین بیرون انداخته می‌شود، این تصور که «کار شهرداری است» باعث می‌شود زنجیره مسئولیت قطع شود و بی‌نظمی جای نظم را بگیرد. همین رفتارهای کوچک اما تکراری، اگر از سوی تعداد زیادی از مردم رخ دهد، در نهایت شهری آلوده، خسته و ناسالم به‌جای می‌گذارد.
از طرف دیگر، کودکان و نوجوانانی که در چنین فضایی رشد می‌کنند، در آینده نیز مسئولیت‌پذیری نسبت به محیط اطراف خود را یاد نمی‌گیرند. اگر امروز در مدارس، خانواده‌ها و محله‌ها فرهنگ احترام به طبیعت و پاکیزگی نهادینه نشود، فردا با نسلی روبه‌رو خواهیم بود که نسبت به شهر خود بی‌تفاوت‌تر است. شهرهایی که مشارکت مردمی در حفاظت از محیط زیست آن‌ها نهادینه شده، به مراتب شهری آرام‌تر، تمیزتر و سالم‌تر دارند. فرهنگ‌سازی از همین‌جا آغاز می‌شود؛ از یک پلاکارد ساده در کوچه، از گفت‌وگو بین همسایه‌ها درباره نریختن زباله، از فعالیت‌های داوطلبانه مثل پاکسازی ساحل یا کاشت نهال.
خوشبختانه در بندرلنگه ظرفیت‌های خوبی برای مشارکت مردمی در این زمینه وجود دارد. گروه‌های محلی، دانش‌آموزان، بانوان خانه‌دار، کسبه بازار و حتی صیادان و ساحل‌نشینان می‌توانند با همکاری ساده اما مؤثر، به بهبود محیط شهری کمک کنند. برای نمونه، اگر هر محله یک روز در ماه را به پاکسازی محیط اطراف خود اختصاص دهد، علاوه بر پاکیزگی، حس تعلق و همبستگی اجتماعی نیز در میان ساکنان تقویت می‌شود. وقتی مردم ببینند که خودشان بخشی از راه‌حل هستند، نه تنها شهر تمیزتر می‌شود، بلکه احساس غرور نسبت به محل زندگی نیز افزایش می‌یابد.
علاوه بر زباله، حفظ فضای سبز نیز موضوع مهمی است که مشارکت محلی در آن نقش کلیدی دارد. خشک شدن درختان، رها شدن پارک‌ها و آلودگی ساحل، فقط به کم‌کاری مسئولان مربوط نمی‌شود. خانواده‌ها باید بدانند که اگر از فضای عمومی استفاده می‌کنند، موظف‌اند آن را سالم نگه دارند. کودکان باید یاد بگیرند که شکستن شاخه درخت یا لگدمال کردن گل‌ها نوعی تخریب است، نه بازی. این آموزش‌ها، اگر از خانه و مدرسه شروع شوند، در سال‌های آینده نتیجه‌ای پربار برای شهر به ارمغان می‌آورند.
در نهایت باید پذیرفت که یک شهر تمیز، شهری نیست که زباله در آن ریخته نمی‌شود، بلکه شهری است که مردمش خود را مسئول حفظ پاکیزگی آن می‌دانند. بندرلنگه با همه ظرفیت‌های فرهنگی، تاریخی و طبیعی خود شایسته شهری سالم و پاک است. این هدف تنها با مشارکت واقعی مردم، آموزش همگانی و ایجاد حس مالکیت جمعی نسبت به فضای شهر، تحقق پیدا می‌کند. اگر هرکدام از ما فقط کمی مسئول‌تر رفتار کنیم، بندرلنگه نه‌تنها برای خودمان بلکه برای نسل‌های آینده، جای بهتری برای زندگی خواهد بود.
انتهای پیام/
