به گزارش لنگه نیوز، در شهرستان بندرلنگه، یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که زندگی روزمره مردم را به‌طور مستقیم تحت تأثیر قرار می‌دهد، مسئله کم‌آبی است. این شهرستان با اقلیم گرم و خشک، تابستان‌های طولانی و بارندگی اندک، همواره با محدودیت‌های آبی روبه‌رو بوده است. در سال‌های اخیر، افزایش مصرف، توسعه شهری، و تغییرات اقلیمی، باعث تشدید بحران آب در مناطق مختلف بندرلنگه شده و حتی در برخی از روستاها، دسترسی به آب آشامیدنی سالم به یک دغدغه روزانه تبدیل شده است. اگرچه نهادهای دولتی در این زمینه اقداماتی انجام داده‌اند، اما بدون مشارکت واقعی مردم، مدیریت بحران کم‌آبی عملاً امکان‌پذیر نیست.
بسیاری از خانواده‌ها در بندرلنگه هنوز هم با روش‌های سنتی و پرمصرف از آب استفاده می‌کنند. شست‌وشو با شیلنگ، آبیاری غیراصولی در باغچه‌های خانگی و نشت آب از مخازن فرسوده، نمونه‌هایی از رفتارهایی است که در مجموع فشار زیادی به منابع آبی وارد می‌کند. از طرفی، برخی از شهروندان نسبت به منابع زیرزمینی، اهمیت صرفه‌جویی و حتی تفاوت آب لوله‌کشی و آب کشاورزی، آگاهی کافی ندارند. اینجاست که نقش آموزش، فرهنگ‌سازی و تقویت حس مسئولیت اجتماعی مردم پررنگ می‌شود. ما باید درک کنیم که آب دیگر یک منبع بی‌پایان نیست و اگر همه دست‌به‌دست هم ندهند، این بحران نه‌فقط یک مشکل زیست‌محیطی، بلکه زمینه‌ساز آسیب‌های اجتماعی، مهاجرت روستاییان، کاهش امنیت غذایی و تعارضات محلی خواهد شد.
یکی از مؤثرترین راهکارها برای کنترل بحران آب، تشکیل گروه‌های داوطلبانه مردمی است که به صورت محله‌محور و با مشارکت مستقیم ساکنان محلی، وضعیت شبکه‌های آب را رصد کرده و در آموزش و اطلاع‌رسانی نقش ایفا کنند. به عنوان مثال، در بسیاری از مناطق کشور که با مشکل مشابهی روبه‌رو هستند، گروه‌های محلی توانسته‌اند با اطلاع‌رسانی خانه‌به‌خانه، فرهنگ صرفه‌جویی را جا بیندازند. همچنین می‌توان از ظرفیت شوراهای محلی، امامان جماعت، معلمان و رسانه‌های بومی برای آموزش گسترده مردم استفاده کرد. لازم است مردم بدانند هر قطره آبی که هدر می‌رود، برابر است با کاهش توان زندگی خودشان در این شهر.
علاوه بر فرهنگ‌سازی، استفاده از روش‌های نوین مدیریت آب نیز اهمیت دارد. نصب شیرهای کم‌مصرف، استفاده از سیستم آبیاری قطره‌ای در فضای سبز شهری و خانگی، و اصلاح شبکه‌های فرسوده آبرسانی، تنها با مشارکت و پیگیری مستمر مردم امکان‌پذیر است. در مواردی دیده شده که نشت آب در کوچه‌ای برای ماه‌ها ادامه یافته، اما چون ساکنان پیگیری نکرده‌اند یا تصور کرده‌اند «به ما مربوط نیست»، خسارت زیادی به شبکه وارد شده است. اگر نگاه مسئولانه نسبت به آب در جامعه تقویت شود، مردم خودشان تبدیل به ناظران، محافظان و در نهایت بخشی از راه‌حل خواهند شد.
استفاده از ظرفیت فضای مجازی در کنترل مصرف بی رویه آب
نقش جوانان در این زمینه غیرقابل انکار است. با وجود دسترسی گسترده آن‌ها به فناوری و شبکه‌های اجتماعی، می‌توان از ظرفیت آن‌ها برای تولید محتوا، راه‌اندازی کمپین‌های مجازی، و حتی طراحی اپلیکیشن‌های هشداردهنده مصرف غیرعادی آب استفاده کرد. چه بسا یک دانش‌آموز دبیرستانی با راه‌اندازی یک کانال بومی در پیام‌رسان‌ها، بتواند بیشتر از یک بیلبورد تبلیغاتی، مردم را نسبت به مصرف آب حساس کند. در کنار آن، مدارس نیز باید در قالب فعالیت‌های عملی، به دانش‌آموزان آموزش دهند که چگونه در خانه خود نقش فعالی در صرفه‌جویی ایفا کنند و این مسئولیت را به خانواده منتقل کنند.
در نهایت باید گفت که حل بحران آب در بندرلنگه تنها از مسیر توسعه زیرساخت‌ها و پروژه‌های دولتی نمی‌گذرد. مشارکت مردمی، درک مشترک از خطر و تعهد اجتماعی، کلید اصلی عبور از این بحران است. اگر هر شهروند بندرلنگه‌ای خود را مسئول بداند، اگر خانواده‌ها فرزندانشان را با فرهنگ حفاظت از آب بزرگ کنند، و اگر رسانه‌ها و نهادهای محلی به جای سکوت، فریاد آگاهی سر دهند، می‌توان امیدوار بود که بندرلنگه با وجود اقلیم سخت، همچنان شهری زنده و پایدار بماند؛ شهری که با اتکا به هوش و همبستگی مردمش، آینده‌ای روشن‌تر برای نسل‌های بعدی رقم می‌زند.
انتهای پیام/
